De Romeinse keizer heeft Hadrians wall laten bouwen om de steeds terugkerende Schotten tegen te houden, bij Birdoswald Roman Ford krijg je een prachtig overzicht hoe groot en lang die muur is. De Engelsen en Schotten hebben het bouwen van muren van de Romeinen geleerd en gebruiken ze tot nu toe voor het beschermen van hun schaapskudden.

De Hadrians cycleway is een beroemd fietspad maar gaat soms over smalle en slecht onderhouden onverharde paden en regelmatig is er erg druk verkeer. De route is niet overal duidelijk te volgen en om te controleren of hij echt goed in de App staat besluit ik om te keren. Dat is een pittige opgave want de wegen gaan met een "severe dip" op en af en neem ik me gelijk voor om dat niet meer te doen. Ik ben het eiland Engeland al bijna over om vlak voor Gretna Green eindelijk Schotland binnen te fietsen, als je wilt kun je op deze beroemde locatie nog steeds trouwen of (her)trouwen.

Bouwfouten werden er vroeger ook al gemaakt, Cleaverlock Castle werd gebouwd maar zakte weg in de zachte grond. Daarom is er later besloten om een nieuwe versie 200 meter hoger op de helling te bouwen.

Om mijn hoogtemeters per dag te halen ga ik vandaag gelijk bergop, de route naar Castle Douglas gaat eerst door het Ken-Dee natuurreservaat en dan over een grove gravelweg, de Forest Drive. Nu ben ik blij met de MTB, grove gravel, hobbelig, soms los, hellingen van 14% naar het hoogste punt én het blijft opletten want er mogen auto's en motoren over deze weg. Het laatste uur rij ik voor het eerst in de Schotse regen, gelukkig gaat de weg meest naar beneden en het wordt volledig goed gemaakt met een heerlijk warme douche.

In Castle Douglas het ik twee nachten een hotel geboekt om met mooi weer de Ronde over Withorn te fietsen en de heiligdommen van St Ninian te bekijken. Onderweg staat het monument “Martyrs’ Stake”. Bizar om te bedenken dat een vrouw en een meisje, die niet in de macht van de kerk geloofden (soevereinen noemen ze die nu), de doodstraf kregen, en hoe. Bij eb werden ze aan een paal vastgebonden zodat ze verdronken als het vloed werd…

De route naar Prezstwick is prachtig, door een volledig wild gebied, geen koffiestop, geen bankjes, eerst naar 200 m, dan naar 395 m, dan 150 m en weer naar 325 m en tenslotte véél op en af tot aan de zee. Wel blijven opletten want de boer op de quad rijdt rechts op de weg want hij wrijft net wat vliegjes uit z'n oog, een stilstaande trekker vlak na een bocht in de afdaling en vooral de gaten in de weg.

Het eindstation is een gigantisch antiek hotel, je bestelling wordt op een briefje gezet en de blauwe kopie wordt bewaard voor de afrekening, maar die is dan niet meer leesbaar. Dat leidt tot veel overleg en dus heel veel personeel.

Onderweg langs de golfbaan van Troon is het geweldig druk, op mijn vraag of er een belangrijke wedstrijd is krijg ik als antwoord “You bet there is”. Het Schots open golfkampioenschap.

Er zijn veel kastelen om te bezoeken maar niet kosteloos, bij het Broddick kasteel moet ik op het fietspad blijven en mag ik alleen de achterkant fotograferen anders moet ik £ 15 betalen voor een foto van de voorkant.

Slapen lukt best na een lange dag fietsen, als er in de Jeugdherberg een man op bed ligt slaap ik er gewoon doorheen als zijn vrouw hem ’s nachts meeneemt naar de dokter.

Ferry naar Claonaig gaat op mooi op tijd, er zijn ook 2 andere fietsers aan boord. The Mull of Kintyre (Paul McCartney) rondfietsen met nog 100 km is te veel en in het begin gaat het op en neer.

Dus neem ik een bosbouw weg (authorized vehicles only), de boswachter zwaait naar me dus zal het wel mogen, wel wat trucks op de weg, maar uiteindelijk kom ik ook nog een andere fietser tegen, ik voel me vrij!

Dan gaat er digitaal van alles mis, het WiFi in het appartement doet het niet, het hele telefoonnetwerk ligt eruit en niet voor een paar minuten, in het restaurant hebben ze géén WiFi, dan maar een Guinness in de bar met bord gratis WiFi, daar werkt het ook niet. Pfoe dan merk ik wel hoe afhankelijk ik ervan ben, want een overnachting reserveren gaat niet, gelukkig komt later op de avond alles weer in de lucht.

Na de maximale inspanning van gisteren en de regenvoorspellingen snij ik eerst wat af. Het eerste stuk gaat langs de A83, is druk maar nog wel te doen maar de regen blijft doorgaan, gelukkig gaat de route dan langs het Crinan Canal, dat is mooi vlak met 14 vaak handbediende sluisdeuren. Het is wel een klassieke manier om van Glasgow naar de Atlantische oceaan te varen en dat doen nu veel grote zeiljachten.

In Kilmartin bezoek ik het museum, mooi veel prehistorische stonecirkels. Het ontbijt begint bijzonder, ik had de Schot Simon ‘s avonds al gesproken. Hij komt uit Glasgow en vindt Edinburgh maar niks, dan vertel ik hem over de emotionele binding omdat onze Vincent daar heeft gestudeerd en wijs hem op mijn Tegenkracht shirt. Bij het ontbijt praten we nog wat over onze plannen voor de komende dag en bij het afscheid stopt hij me £ 20 voor Tegenkracht in de hand!

De rit van Kilmartin begint mooi, 35 kilometer langs het Loch Fyne en er zijn wel donkere wolken maar nauwelijks regen. Dan weer over de A83 en die is hier erg druk en dat rijdt niet ontspannen, er zijn te weinig binnenwegen in Schotland, dat neem ik mee voor de App. Ben op tijd in het "verlopen" hotel, gerund door Indiërs, m'n kamer is niet klaar en als uitgekleed ben om te douchen zijn er geen handdoeken. Tsja.

De volgende dag naar Tarbert (weer een andere) om over te steken naar Inversnaid. Het bootje is best klein en je moet het wel vooraf boeken want het is snel vol, al ben ik de enige fietser. Naast de meeste passagiers die een cruise maken over Loch Lomond zijn er twee Nederlandse wandelaars uit Eindhoven die ook afstappen.

Een prachtig gebied met lange hellingen en op het einde van de rit gaat het nog flink plenzen maar het is pas de tweede keer. Dan denk ik aan mijn moeder die, als wij klaagden over de regen, altijd zei: “Dan ga je op bed liggen… dan krijg je een blauwe pet… want dan valt de hemel op je dak”. Tja er kan altijd wat misgaan! Heb een mooi luxe hotel met regendouche, eet slow cooked lamb met vers getapte Guinness. Weer een heerlijke fietsdag.

Het wordt vandaag eindelijk een vlakke rit eerst langs het Forth and Clyde kanaal tot Falkirk en dan langs het Union kanaal tot midden in Edinburgh. Onderweg The Falkirk Wheel, een indrukwekkende constructie maar het hele Union kanaal met tunnels, bruggen en aquaducten eigenlijk nog meer.

De boeking bij CoDE is misgegaan omdat ik een dameszaal heb geboekt dan kan ik gelukkig in hun andere vestiging aan de Royal Mile slapen maar daar mag m'n fiets niet binnen staan. In de kamer zijn 10 laden waar je in kunt liggen, overigens met mannen en vrouwen door elkaar. Ontmoet een Nederlandse vrouw die een reis door Engeland maakt en gaat van Aberdeen met een groot zeilschip naar Ierland, dat is ook reizen!

Vanuit Edinburgh de Royal Mile naar beneden en dan gelijk naar Arthur Seat klimmen, ik rij om voor Rosslyn Chapel dat maakt de route wel wat langer maar is wel leuk, al heb ik de Heilige Graal ook niet kunnen vinden. Door de Scotisch borders is fenomenaal, op 50 km fietsen zie ik The Castle en Arthur Seat nog steeds liggen en daarachter nog de rivier The Forth. Het hoogste punt is 403 m, de hellingen stijgen met 3% en dat is lekker want dan hou je de gang er nog een beetje in, dan langzaam naar beneden naar het dal van de Tweed.

Het Flodden fields memorial ter herinnering aan de strijd tussen de Engelsen en de Schotten, in één middag en nacht 10.000 Schotten en 4.000 Engelsen dood. Gewonnen door de eerste vrouw van Henry VIII, die was ‘pissed off’ omdat hij er niet bij was om de Schotse koning te doden.

Doorgereden naar Holy Island, (Lindisfarne) ik mocht er helaas niet op want de toegangsweg gaat bij vloed onder water en ik kan niet op water fietsen. Hat appartement is om van te dromen, er staat thee voor me klaar in de tuin en ik ga uit eten in de Black Bull Inn, die heeft een Nederlandse eigenaar. Tijdens de ontmoeting met hem blijkt dat we een gezamenlijke kennis hebben die in de winter bij hem komt om te jagen in de omgeving.

De een na laatste dag naar Amble, de zon schijnt en het is echt warm weer. Heerlijk langs de kust met wat zeewind een beetje op en af maar niet te gek, prachtige uitzichten op de kust. Het Bamburgh kasteel is echt groot en Amble is een echte vissershaven met veel visrestaurants. Ik kies voor de Zeebrasem, moet er wel ff op wachten (35 minuten) maar het is heerlijk.

Vandaag de laatste dag in Engeland, nog 60 km langs de kust, het wordt steeds drukker in de badplaatsen en veel mensen met hun honden op de boulevard. Wel een lekkere vlakke rit en ook veel over gravel door de duinen. M'n fiets heeft het gehouden al kraakt de ketting ondanks alle smeermiddelen als een gek. Mooi op tijd op de ferry, het is heerlijk weer met T-shirt aan en Guinness in de hand op het dek, mooi om de reis te overzien.

Zoals je kunt lezen heb ik veel gezien en bijzondere mensen ontmoet en niet te vergeten veel en lekker gegeten. Begin de dag met een Full English breakfast (bacon, witte bonen, black pudding (bloedworst), tomaat, saucijsjes, champignons, gebakken ei, gebakken aardappel (hash browns), toast) en natuurlijk een hele pot thee.

Bij de koffieadressen is er altijd heel veel heerlijk gebak, maar bij het avondeten heb ik naast lam, Indisch en stew me vaak beperkt tot fish en chips met als drinken een Guinness om het af te sluiten met een lokale whisky.

In 15 dagen 1.226 kilometer en 10.508 hoogtemeters en genoeg gezien om de App nog verder te verbeteren. Mooi klusje voor de winter, nu eerst 3 weken op vakantie in Nederland.

Groet van Arjaan