Reisverslag Noorwegen
Ik ben nog nooit van mijn leven in Noorwegen geweest, misschien omdat ik bang ben dat het daar zo koud is want ik hou veel van warmte. Wel speelt het al lang door mijn gedachten om er eens te gaan fietsen. Hoewel ik verschillende plannen heb gemaakt, waaronder het meerijden met een oud-collega die elektrische stadsbussen naar Oslo brengt, heb ik op het laatste moment mijn keuze gemaakt en ben in juli op pad gegaan. Heb de ferry van Emden naar Kristiansand geboekt, er een hut bij genomen maar voor het ontbijt van € 30 neem ik zelf broodjes mee want de prijzen in Noorwegen zijn niet mis en daar zal ik onderweg nog wel een paar keer voor moeten slikken.
Ik ga maandagmorgen met de auto op weg en parkeer hem in Winschoten, daar stap ik op de fiets en met het windje mee ben ik mooi op tijd bij het pondje over de Eems. Het is er best druk en 2 auto’s willen ook mee maar fietsers hebben voorrang dus moet de 2e auto gewoon een uur wachten of 60 km omrijden.
De Ferry vertrekt mooi op tijd en dan kan ik vast wennen aan de prijzen, een halve liter witbier kost hier € 7. Ik ben blij dat ik mijn warme winterjack heb meegenomen want het is best fris op zee. Het stormt niet maar zeebenen zijn wel handig, op tijd naar bed, liggen is toch gemakkelijker dan lopen op dit schip. We varen 's nachts naar Kristiansand en zo ben ik binnen 24 uur al in Noorwegen.
De Ferry komt aan, dan met m’n fiets er af zien te komen en gelijk door Kristiansand de weide wereld in. De eerste overnachting heb ik gereserveerd in Åmli en ga dus ontspannen onderweg voor de eerste 94 kilometer. De natuur doet me wel aan Schotland denken maar de wegen zijn veel beter en er is meer verkeer. De auto's letten goed op en halen je niet in als ze geen veilig zicht hebben. Op de drukke wegen ga ik ook wel aan de kant voor een truck of bus, anders remmen ze helemaal af tot 15 km/u. Super verkeersgedrag maar de Noren zijn niet zo gewend aan fietsers dus moet je er wel steeds rekening mee houden dat je een keer géén voorrang krijgt.
De Noren zeggen nee tegen windmolens en van zonnepanelen hebben ze nog niet gehoord. Er rijden wel veel elektrische auto’s (en e-bikes) rond want je tank vullen met stroom (€ 0,174 per kWh) is goedkoper dan met benzine (€ 2,25 per liter). Je kunt wel gewoon langs de weg op zalm vissen en dat doen veel Noren. Ben de eerste dag niet hoger dan 220 meter geweest maar de hele tijd op en af levert 844 hoogtemeters op.
Dan ga ik verder langs de regionale weg (41) naar Strond en neem een omweg langs de overkant van het meer, dat is wat rustiger. Bij het pondje ga ik lunchen en het restaurant blijkt door Nederlandse ondernemers gerund te worden, leuk kan ik even Nederlands praten. De eerste keer dat het me gevraagd werd was ik verbaasd maar bij de horeca in Noorwegen mag je vaak zelf het pinbedrag invullen maar 112 kronen voor een biertje (€ 10) verhoog ik niet met een fooi.
De Noren gebruiken veel verbasterde Duitse woorden en als je door hebt dat ze de v uitspreken als een w kun je het Noors al snel begrijpen maar schrijfwijze van Ambulanse en Sentralstasjon laten me glimlachen.
Het fietsen door een tunnel, en die zijn er veel in Noorwegen, is meestal verboden en dan moet je omrijden of over de berg heen. Bij de Mælefjell tunnel moet ik 12 kilometer voor omfietsen of over de berg van 1.250 meter heen en dan is de verleiding om stout te zijn voor mij te groot. In de tunnel is een voetpad van zeker en meter breed dus zie ik het verbodsbord niet een fiets door. Dat gaat eerst prima, de tunnel is trouwens wel 10 kilometer lang, tot er ineens de borden met een maximumsnelheid van 50 km gaan branden. Toch niet door mij hè? Ik knijp hem nu toch wel want straks komt de politie of staat er iemand met een bonnenboekje aan het einde van de tunnel! Uiteindelijk haal ik zonder bekeuring het einde van de tunnel maar of de lokale automobilisten het zo leuk vonden dat ik door de tunnel fietste?
Als er ’s middags weer een verbodsbord voor fietsers op de snelweg staat ga ik ne braaf door het stadje maar raak de weg kwijt en vraag daarom aan twee basketballende jongens of ik via hun straat in Kongsberg kom. Als eentje reageert: “naar Kongsberg? Dat is ver!” Ja zeg ik zo`n 30 kilometer, maar ik heb er al 60 gedaan dus dat gaat wel lukken. De verbazing van de jongens maakt me trots. Zelfs dóór de tunnel is het een stevige rit van 111 kilometer met 1200 hoogtemeters geworden.
In Kongsberg slaap ik in de Jeugdherberg, dat is leuk want daar is wel een ander publiek en bij het ontbijt staan er grote borden met gerookte zalm, wat een luxe! De dag begint rustig, de laatste 20 kilometer fiets ik door de grote stad Oslo en dus druk. De regen is de hele dag dreigend aanwezig en het rommelt maar het blijft gelukkig droog.
Oslo is een rijke stad met historie en het Vigelandpark is bijzonder, het is handig om je fiets bij je te hebben want groot is het wel. Aan de haven is bijzondere architectuur en er zijn genoeg rijke bars aan de boulevard bij de grote jachthavens. Mijn doel om budgettair te eten lukt best aardig, Fish and Chips, een bordje Kebab of de Burger King en ik kan zomaar een dag op broodjes en fruit fietsen.
De dag na Oslo begint bewolk en later vallen er verschillende onweersbuien, steeds opnieuw, zo word ik overspoeld met heel veel water. Strontnat dus. Heel toepasselijk want ik ga in Horten overnachten bij het trainingscentrum van de Reddingsbrigade. De grootste teleurstelling komt aan het einde van de dag als ik op een hellinkje wordt ingehaald door een jong meisje op rolskies, “GECHICKT”!
Mooi weer vandaag, met 23 graden fiets ik 121 kilometer langs de fjorden aan de kust, het hoogste punt is 148 meter maar ik haal wel weer1216 hoogtemeters. Als ik een andere vakantiefietser inhaal en vraag waar ze vandaan komt blijkt het Bertine uit Lelystad te zijn en na een praatje drinken we nog samen een bakkie koffie. Leuk en bijzonder zulke ontmoetingen. Budget overnachten is steeds een verrassing, ik heb in Porsgrunn een appartement van € 98 gevonden en mag daarvoor in de kelder van de bewoners van het huis slapen.
De volgende dag fiets ik tussen 10 en 2 uur in de regen, gelukkig kan ik een stuk afsnijden en dus beperk ik me tot 70 kilometer met het nodige op en af en over gravel wegen. Als ik ’s avonds in Gjerstad in het hotel alweer naar de regen zit te kijken maak ik me toch wel wat zorgen om mijn rit van 96 kilometer voor de dag van morgen. Ik heb me toch te veel zorgen gemaakt, het zonnetje schijnt en de hellingen lopen gelijkmatig op en af en dan maak ik zonder noemenswaardige vermoeidheid toch weer 936 hoogtemeters op 96 kilometer. Ondertussen houdt mijn gerepareerde rug zich super, de laatste 10 km wel over gravelpaden door het bos met hele steile stukken. Als ik aan het einde van de dag in Lillisand een biertje zit te drinken kan ik alleen maar heel gelukkig zijn.
De laatste dag naar Kristiansand begint met straffe regen en ik twijfel of ik niet een uurtje in bed zal blijven maar dan wordt het toch snel weer droog. En al moet ik onderweg nog wel twee keer schuilen, het wordt een leuke laatste rit. In de haven is het even zoeken want de ferry ligt op een heel andere plek dan waarvan hij vertrekt. Na wat zoeken vind ik de juiste kade, er staat een heel stel fietsers, Bertine staat er ook bij, en allemaal vertellen ze hun verhalen.
De wind steekt op met kracht 6, op de heenweg vond ik kracht 4 al dat het aardig waaide, na het eten voel ik me niet lekker en ga een poosje in mijn kooi liggen slingeren. Na een uurtje liggen denk ik dat het weer goed gaat maar eenmaal bovengekomen laat ik het snel weer afweten. Om 9 uur ga ik plat en lig tot 11 uur te wiegelen maar dan wordt de wind gelukkig wat minder en val ik toch in slaap.
Als we weer in Emden zijn zit ik snel weer op de fiets richting huis en de Nederlandse regen kan ik goed verdragen. Kom langs het dorpje De Hongerige Wolf en dat drukt mijn gevoel over het reizen door de wereld goed uit. Het was mooi in Noorwegen en niet zo koud maar wel zo nat als ik dacht. In 11 dagen 900 kilometer gefietst en kan ik weer gaan dromen over nieuwe fietsreizen door het warme zuiden.
Groet van Arjaan
