Afijn, Bar-End heeft een prachtige trainingsfaciliteit neergelegd waar alle niveaus wel aan hun techniek kunnen werken. Zaterdagochtend om 09.00 reden we met 21 man, zowel jongens vanuit de jeugd als eerbiedwaardige grijsaards met meerdere decennia fietservaring, richting Apeldoorn.  Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen en na een kopje koffie/glaasje ranja werd er even warm gereden en wat basis oefeningen gedaan. Deze oefeningen hadden tot doel om je lichaam iets losser van je fiets te krijgen. Dus gewichtsverplaatsingen, balans en techniek. Blijf op je fiets zitten is dan ook niet het advies wat je een MTB’er moet geven.

Met MTB-en is het de bedoeling dat je één blijft met de fiets en je er niet vanaf valt. Het blijven zitten is vaak ten zeerste af te raden. Je beweegt van voor naar achter, links naar rechts en staand beweeg je nou eenmaal makkelijker. En zelfs tot een niveau dat je zadel in de weg gaat zitten waardoor je ook gelijk realiseert waarom er dropper-posts zijn uitgevonden en die ook zeker in NL nuttig kunnen zijn.  

Nadat we wat ‘losgeweekt’ waren van het zadel, gingen we in 2 groepen aan de slag om korte, opvolgende hobbels zo te rijden dat je er sneller uitkomt dan dat je eraan begon zonder te trappen. Ook het juist nemen van kombochtjes kwam aan de orde. Eigenlijk een nabootsing van vele (nieuwere) MTB-routes die NL rijk is en je deze hierdoor beter, zelfverzekerder en daardoor sneller kan nemen.Vervolgens aan de slag met drop-offs die we allen al redelijk snel onder de knie kregen, maar zeker de technieken nog bijgeschaafd kunnen en konden worden.

Eén groepje deed ook nog een technisch meer uitdagende parcours waarbij het mentale aspect een grotere rol speelde maar ook zeker de geleerde bocht technieken toegepast moest worden. Dus hogere en krappere kombochten, korter draai en keer werk en grote rotspartij waar je vanaf kon rijden. We zagen met eigen ogen dat deze rotspartij zonder vrij veel risico kon. Maar de rotsen gevolgd door een steile afdaling waren zo aangelegd dat het toch wel een erg diep gat werd en dus de hersenen ‘aan’ gingen.  4 bikkels durfden het uiteindelijk toch aan met fikse adrenaline stoot tot gevolg.

Als laatste onderdeel lekker uitrijden over een langere bredere heuvel met 3 opvolgende drops erin verwerkt en er 3 sporen waren variërend in hoogte van de drops. Had je bij het begin van de dag gevraagd of iedereen daarvan af zou rijden zou het antwoord bij sommigen op ‘nee’ uitkomen. Maar aan het eind van de dag heeft iedereen die drops toch mooi genomen en ieder wel iets geleerd en daarmee grenzen verlegd. En soms ging je al met stappen vooruit door hele simpele aanwijzingen zoals:

• Benen wijd (niet naar binnen gedraaid) bij afdalen zodat je fiets vrijer kan bewegen en bochten makkelijker gaan.
• Houd jezelf laag en kont naar achter voor de drops (duw je fiets naar voren).
• Zing een liedje (om je hersenen af te leiden waardoor je dingen gewoon doet i.p.v. erover nadenkt)
• De zaterdagvond beweging om voorwiel van de grond te krijgen (je kon merken dat de trainer een getrouwd man was).

En zo kreeg ieder wel wat tips mee die ons merkbaar beter maakte. Tips en technieken die we zowel op onze mooie Veluwe kunnen toepassen als in het gebergte.  Hiermee fietsen we allen weer wat beter en daarmee veiliger.

Dus:

• Zie jij vaak mede fietsers van je wegrijden zonder dat ze trappen?
• Zit jouw zadel op bochtige stukken nog niet in de weg?
• Kies je toch vaak het sluip-spoortje naast dat boomstammetje/wortelpartij?
• Knijp je harder in je handvatten wanneer het wat technischer wordt?

Juist dan zijn dit de dagen om daar wat aan te doen! En niet enkel voor mannen.

Als slotsom was het namelijk bovenal gewoon een supergezellige en zeer geslaagde ochtend. Een activiteit die zeker vaker moet terugkomen, want op deze gecontroleerde manier beter leren fietsen was naast leuk ook nog lang niet genoeg om uitgeleerd te zijn.