Piet Keijzer in de Coronatijd
Dank aan de voorzitter dat ik de “pen” in de Nieuwsbrief van maart doorgegeven kreeg. Het is eind maart, de derde opbouwdag zou gisteren gereden zijn. Nou dat was lachen in m’n eentje. Twee weken terug zou de eerste opbouwdag zijn. Juist daarvoor ontraadde de NTFU om samen te rijden. Nu moet je weten dat juist het samen rijden zo leuk is, daarom ben ik ook lid van de TC de Volharding geworden. Het bestuur kon natuurlijk niet anders dan het advies van de NTFU over te nemen.
Ik baalde, ik had samen met Henk Prins drie opbouwritten uitgewerkt en wilde die toch rijden. Dus zette ik op de app dat ik wel zou gaan en of er iemand mee wilde. Wat schetst mijn verbazing: er stonden 40 fietsvrienden bij het Transferium. Wat ben ik populair, dacht ik. Opgesplitst in meerdere groepen zijn we gaan fietsen en hebben ook nog gezellig koffiegedronken bij Limburgia Heerde. In de dagen daarna werd door de regering de regels van omgang aangescherpt en het werd duidelijk dat in een groep rijden niet meer kan. De 2de opbouwrit heb ik alleen gereden. Zo populair was ik blijkbaar niet; er was geen enkele fietsvriend die vroeg om samen te rijden. Oké, dan alleen, ik weet de weg. Dat valt tegen! Niemand om tegen aan te praten, niemand die het kopwerk doet, nergens koffiedrinken. Hoe moet dat nu?
Gelukkig belt Eric me, hoe is het? Gezellig even onder elkaar op afstand. Afgesproken woensdag samen met de tandem te gaan, leuk. Ik kom woensdag aan bij Eric. Hij staat me al op te wachten met z’n gereedschapskist. “Wat is de bedoeling hiervan Eric?” “Nou, 1,5 meter afstand houden, dus de fiets moet verlengd worden”. “Nou laten we dat maar niet doen Eric, we hebben al zo’n grote draaicirkel. Ga jij maar achterstevoren zitten, net als Dick Trom”. Dat was praktisch niet haalbaar, dus toch maar achter elkaar zitten. Het ging prima, alleen waaide het nogal hard, dat praten en verstaan niet samengingen. Wel veel leuker dan alleen fietsen.
Vorig jaar was ik door mijn nekklachten verhinderd om te kunnen fietsen. Marjo vroeg in augustus, toen ik langzaam de draad weer op kon pakken: Wat mis je nou het meest, het fietsen, of je fietsvrienden. Nu is inmiddels iedereen er wel achter, denk ik, dat ik graag samen fiets, omdat juist het kletsen met elkaar en koffiedrinken het fietsen leuk maken. Het is te hopen dat het virus Corona snel bedwongen wordt, want dit is echt niet leuk. Al ben ik me wel bewust dat, zolang we nog niet ziek zijn, wij geen echt probleem hebben met deze situatie. Tot betere tijden.
En om de lijn van onze voorzitter Arjaan maar te volgen: Ik geef de pen door aan Henk Prins.
Groet van
Piet Keijzer
